اشعار

ای لنگـر ثـبـات زمین و زمـان عـلی            ای آشنـا تـر از هـمه بر آسـمـان عـلی
دریای لطف و مرحمت بی‌کران علی            جـانـم فـدای نام تو، جـان جهـان عـلی

آسمان، خورشید را سمت تو مایل کرده است            وحی، حق آورده است و ردّ باطل کرده است
عده‌ای را محضِ تاییدِ تو قابل کرده است            بد به حالِ آنکه در عشق تو دل دل کرده است

آن روز که خم، به دست دو دریا رفت            فردوس به خاک بوسی صحرا رفت

فریاد فلک به « اِکفِیانی» برخواست            تا دست محـمـد و عـلـی بـالا رفـت

دنیا به پیش چشم فلك، سر به زیر شد            یعـنى شكـوه عـرش خـدا بی‌نظـیر شد

وقتى عـطش میـان بیابان نـفس كـشید            هر سنگریزه، تشنه یك "یا مُجـیر"شد

اینجا گرفته‌ست مردی بر روی دست آسمان را           مردی که در قبضهٔ خود دارد تمام جهان را

آورده با ذوق سرشار در پیش چشمان مردم           تصویر زیبایی از این منظومهٔ بی‌کران را

تـا وحــی آمـد مـقــتـدا را بُـرد بـالا            دست نـبـی، دست خـدا را بُـرد بالا
با دست گرمش رحمة اللعالمین رفت            دست یـل خـیـبـر گـشـا را بُـرد بالا

پخش سبک 

مـا که مـسـکـیـنـان درگـاه امـیـریـم            به حـریــم آل پـیـغـمـبـر فــقــیـریـم

سرخـوش از جـام تـولای غـدیـریم، شُکرُ لله، الحمدُلله (۲)

پخش سبک     

عـیـد غــدیـر و عـیــد ولایـت            تـابـیـده بـر دل نـور هــدایـت

شد نازل از ربّ آفاق و اَنجُـم            آیـۀ اَکــمَـلـتُ لَــکُـم دیـنُــکــم

پخش سبک ۱                                پخش سبک ۲   

عید تکمیل دین؛ عید حقّ الیقین            عـیـد نـورالـمـبـیـن تهـنـیـت بـاد

که شده در غدیر، بر دو عالم امیر            سـروری بـی قـرین تهـنـیـت باد

صداي كيست چـنين دلـپـذيـر مي‌آيد؟            كـدام چـشمه به اين گـرمسير مي‌آيد؟
صداي كيست كه اين گونه روشن و گيراست؟            كه بود و كيست كه از اين مسير مي‌آيد؟

سـتـارۀ سحـر از صبح انـتظار دمـیـد            غـدیـر از نـفـس رحـمت بهار چـكـید

گرفت دست قدر، رایت شفق بر دوش            زمین به حكم قضا آب زندگى نوشید

جلوه‏ گر شد بار دیگر طور سینا در غدیر           ریخت از خُم ولایت مى به مینا در غدیر

رودها با یكـدگر پیوست كـم‏كم سیل شد           موج مى ‏زد سیل مردم مثل دریا در غدیر

آیـات چـشمان تو ما را با خـدا کرد            مهـر تو زنگـار دل ما را طلا کرد

از کوله‌بار خویش جز پاکی ندیـدیم            انـگـار لبـهـای شما ما را دعـا کرد

در خـم غـدیـر سـرّ تـوحـیـد بـبـیـن            روشـن شـدن چــراغ امـیــد بـبـیـن

گر هست ترا چشم خدابین ای دوست            خورشید به روی دست خورشید ببین

بدون مهر علی دین اساس و پایه ندارد           علی صراحت دین است و دین کنایه ندارد

سقوط کرده به گرداب جهل هرکه بگوید           کـتاب روشن حـق بر غـدیـر آیـه ندارد

روی لب گـفـتـنـد بـخٍ یا عـلـی           زیر لب گـفـتـند حرفی با عـلی

حال بر دست پـیـمبر شاد باش           بـعـد از آن آمـاده بـیـداد بـاش

با خیالت غزلی در شُرف آغـاز است            در هوای تو دلی منتـظر پـرواز است

مـستـی روز غـدیـر تـو بـه یـادم آورد            که در میکده‌ات رو به خلایق باز است

دل عـاشـق عـتـرت مـحـمـد باشد            هـمـسـایـۀ عـصـمـت محـمد باشد

انـكـار امـامـت عــلـی ای مــردم            انـكــار نــبــوت مـحــمــد بـاشــد

 پخش سبک

مست بــادۀ غــدیــر و عــاشق مــولاییـم            سائــل وادی لطف حــیــدر و زهــرایـیم

تـهـنـیـت عیــد ولایت به هـمـه            میکنم از دل و جان این زمزمه

 پخش سبک

قـلـب زهــرا شد، با شعف همــراه            حـضـرت حــیــدر، شــد ولـی ُ الله

در غدیــر خُــم دگـر کامل شد دین            جــانـشـیـن مصطــفی گشته تعـیین